Kisttraining met 4 leeuwen
Ik werk onder andere bij Stichting Leeuw. Stichting Leeuw heeft als doel het opvangen van grote katachtigen in nood. Als dat mogelijk is, is de opvang tijdelijk en worden de dieren voorbereid op terugkeer naar hun land van herkomst. De dieren die opgevangen worden, komen bijvoorbeeld van particulieren of zijn oud-circusdieren. Door nieuwe wet- en regelgeving mogen roofdieren in steeds minder landen optreden. Voor leeuwen en tijgers is daarom vaak geen plaats meer. Hun eigenaren zoeken dan een plek waar ze van een goede oude dag kunnen genieten.
Stichting Leeuw werkt op dit moment samen met twee opvangorganisaties, Emoya (leeuwen) en Wildlife Friends Foundation Thailand (tijgers), waar de dieren uit de opvang naartoe gaan als ze sterk genoeg zijn om in hun natuurlijke omgeving te leven. Er wordt hard gewerkt aan een eigen opvang The Lions Foundation in Zuid-Afrika op het Schrikkloof Nature Reserve.
Om de dieren hier te krijgen moeten ze natuurlijk op transport. Om dit transport veilig en met zo weinig mogelijk stress te laten verlopen bereiden we de dieren zoveel mogelijk voor op dit transport. Onder andere de gezondheid wordt goed in de gaten gehouden en de dieren krijgen alle benodigde entingen.
Maar een belangrijk onderdeel van die voorbereiding is de kisttraining. En dat is waar ik bij kom kijken. Er bestaan een aantal opties om de leeuwen in hun transportkist te krijgen.
- Verdoven en dan weer wakker laten worden in de kist.
- Opduwen/opjagen zodat ze alleen nog maar de kist in kunnen.
- Trainen zodat ze zelf vrijwillig de kist in lopen.
Elke optie heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen, maar optie 3 is in mijn ogen de meest diervriendelijke en de meest veilige voor zowel mens als dier. Het nadeel, het duurt wat langer bij sommige dieren. Maar omdat wij ruim van te voren weten wanneer en welke dieren op transport gaan, is dit geen probleem.
Voor Ambra, Hugo, Simba en Isolde stond een trip naar Afrika op de planning en konden we dus de transport kist gaan trainen.
Kleine stapjes, altijd belonen en proberen overal rekening mee te houden.
We begonnen met een oude, donkere transportkist. Hiervoor hebben we een trainingsluik waardoor we de dieren kunnen belonen. Dit luik mag er op het transport niet inzitten. Dan moet de kist zo goed als dicht zijn, zodat niemand met zijn vingers bij de dieren kan komen. Deze trainingskist heb ik nog iets laten aanpassen zodat we ook aan de zijkant voerluikjes hadden. Op die manier kon ik ze ook belonen als ze maar een klein stukje in de kist staan.
Toen we de daadwerkelijke transport kisten te zien kregen, bleken deze wit te zijn. Daar schrok ik wel van, want ik was bang dat dat een groot verschil zou zijn voor de dieren. Gelukkig bleek dit niet waar te zijn.
Ambra en Hugo vormden geen probleem. Met Ambra kon ik deze training wel filmen voor RTV NH, voor de serie Remy en zijn vrienden.
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/248113/leeuwin-ambra-wordt-op-haar-reis-naar-zuid-afrika-voorbereid
Voor Ambra en Hugo maakte het ook niet veel uit of er iemand op de kist zat en wie dat was. De persoon op de kist, moest er in eerste instantie zitten om het luik achter het dier dicht te doen. We hadden besloten om het luik niet te trainen, maar die op de dag van transport dicht te doen. Dit om te voorkomen dat we met het luik een hele grote terugval zouden krijgen. Maar we wilde natuurlijk wel de persoon op de kist trainen.
Simba en Isolde waren een grotere uitdaging. Simba was niet echt te motiveren voor enige vorm van training en dus ook niet voor de kisttraining. Ik ben in het begin lang bezig geweest om een goede beloning te vinden om hem maar te motiveren. Van allerlei soorten voedselbeloning (bloed, kuikens, konijnenpoten) tot geurbeloning (vers gras, oliën, antilopenmest) en speelgoed. Hij leek in het begin niet echt bang te zijn voor de kist, want als de motivatie er was, dan liep hij er wel in. Maar vaak was die motivatie zoek.
Isolde was wel gemotiveerd in de training, maar vond de hele kist maar spannend. Zeker toen we in de fase kwamen dat er iemand op moest zitten. Toch bereikte ik met Isolde langzaam aan wel het gewenste doel. Ze liep op commando de kist in, ook als er iemand op de kist zat. En er ook weer rustig uit als ik dat vroeg. Het zag er veelbelovend uit. We trainden met verschillende mensen op en naast de kist en het ging allemaal goed.
Bij Simba kwam er een grote terugval. Op een dag liep hij redelijk op commando de kist in, toen mijn collega op de kist zat. Maar op dat moment schrok hij ergens van. Tot op heden, weet ik nog steeds niet precies waarvan, maar Simba had de link gelegd met iemand op de kist.
Ik kreeg hem dus niet meer de kist in als er iemand op zat. Ongeacht de beloning die ik kon geven.
Langzaamaan begon ik bang te worden dat we hem toch moesten gaan verdoven. Dus we zijn gaan overleggen hoe we de persoon op de kist konden weghalen door de kist op een andere manier te sluiten. Dat hebben we uiteindelijk kunnen oplossen door het hydraulische luik van het binnenverblijf te vervangen door een handmatig te bedienen variatie. Op die manier konden we dat luik rustig laten zakken ipv ineens. En dus voorkomen dat er een staart of poot tussen zou komen te zitten. En dit maakte een wereld van verschil. Simba ging de kist weer in, want er zat niemand op. En de persoon ernaast deed hem helemaal niets. We hadden weer hoop.
Op de dag van het transport ging het ook bijna allemaal voorspoedig. Hugo en Ambra liepen zo de kist in. Ze merkte niet eens dat het luik dicht ging, omdat ze zo gefocust waren op mijn beloning. Pas toen ik stopte met belonen, schrokken ze omdat ze niet meer weg konden. Maar ze werden redelijk snel weer rustig. Ook dit is weer gefilmd door RTV NH.
https://www.nhnieuws.nl/nieuws/257593/remy-en-zijn-vrienden-leeuwen-beginnen-nieuw-leven-in-zuid-afrika
Bij Simba en Isolde hebben we nog lang getwijfeld over wie we eerst zouden doen. Normaal kwamen Simba en Isolde weer bij elkaar na een training. Maar nu zou dat niet gebeuren. En wie van de 2 zou het meest in de stress schieten als de ander niet terug komt? We wisten het niet. Dus we besloten om met Isolde te beginnen. Dat leek ons de meest logische keus, aangezien zij in de training het meest zeker was. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden, is dat de persoon die op die dag hielp, nog nooit mee had geholpen in de training. Het was een ervaren dierverzorger die Isolde goed kende, dus ik verwachte geen problemen. We hadden besloten om de 2e persoon bij Isolde weer op de kist te zetten. Dit was nooit een probleem voor Isolde, en mocht Isolde erg schrikken als het luik dicht ging, dan was dit veiliger. Maar voor Isolde was dit dus anders. Ze vertrouwde het voor geen meter. Ze wilde de kist niet in. Na een paar keer proberen, besloten we om Isolde even wat rust te geven en Simba te proberen.
En ondanks dat we dus de meeste angst hadden dat hij niet de kist in zou gaan… Liep hij zonder enige twijfel de kist in en konden we het luik zonder moeite laten zakken. Wat een meevaller.Voor Isolde bedachtten we een nieuw plan. Een andere persoon, voor haar veel minder bekend, en dan weer naast de kist. Een meer vertrouwde situatie, die we vaker hadden geoefend de laatste tijd. En toen liep ze, wel wat twijfelend, de kist in. En konden we snel het luik laten zakken.
Ambra in kist Alle 4 klaar voor transport Simba in de kist
Al met al hadden we binnen anderhalf uur, 4 leeuwen op een vrijwillige en zo positief mogelijke manier in hun transportkist gekregen. Hopelijk zorgt dit er ook voor dat het transport zelf minder stressvol zal zijn. Een mooi resultaat van ongeveer een half jaar training. De dieren zitten nu in mooie grote verblijven in Afrika en kunnen daar van hun oude dag genieten. Ook voor alle toekomstige transporten gaan we dit trainen. We hebben een hoop geleerd, wat aangepast en dus wordt de kans op succes steeds groter. Momenteel zijn Iwan en Drago (twee tijgers) in training voor hun transport. We weten nog niet transport zal plaats vinden, maar hopelijk snel. Hugo in Afrika