Alweer een meer dan een maand geleden geschreven…. Maar wegens drukte met verhuizen, nieuwe baan en vakantie nog geen tijd gehad het te plaatsen.
Joepie, mijn eerste opdracht is binnen. Nou ja opdracht... Ik ging op gesprek bij Landgoed Hoenderdaell om m'n eerste opdracht binnen te halen. Ik had me ingelezen, me voorbereid en m'n meest professionele outfit aan gedaan.
Op Landgoed Hoenderdaell hebben ze een probleem met hun oranjehalskasuaris. Het mannetje wil z'n binnenverblijf niet in. En in de zomer is dat geen probleem, maar in de winter kan het voor deze dieren wat aan de koude kant worden. Daarnaast moet het mannetje op het nest zitten. Dus als het vrouwtje de eieren in het binnenverblijf legt, hebben we een probleem. Zover is het allemaal nog niet… Maar het zou in ieder geval super zijn als hij wel naar binnen gaat.
Na een introductie van Silke mocht ik op gesprek komen, om te kijken of ik kon helpen. Helemaal uitgedacht wat ik moest weten, wat ik wilde vragen en met een schatting op zak voor de offerte kwam ik aan voor het gesprek. Een half uur later, kwam ik niet terug met een opdracht, maar met een fulltime baan voor een half jaar en mocht ik daarnaast ook de kasuarissen trainen. Krijg ik twee weken extra voor op mijn contract. Nou ja daar doe ik het ook voor.
Dus nog wat overdonderd van deze wending, ben ik me nog meer gaan verdiepen in de oranjehalskasuaris. Maar dat is niet zo makkelijk. De kasuaris is een redelijk zeldzaam dier. Behoorlijk schuw en er is dus weinig over bekend.
De helmkasuaris daar lees je nog wel wat over, maar over de oranjehalskasuaris is weinig bekend. Dat wat je tegen komt aan filmpjes en informatie over de helmkasuaris is redelijk beangstigend. Zelfs de Australiërs zijn bang voor de helmkasuaris. En die zijn (dacht ik) echt nergens bang voor, ondanks dat ze een hoop dodelijke dieren in hun land hebben (haaien, krokodillen, red back spider, box jellyfish en nog wat extreem giftige dieren..). De poten van de kasuaris hebben drie tenen, waarvan de binnenste een scherpe klauw heeft van ongeveer 12 cm lang. En hiermee kunnen ze hard trappen. En blijkbaar doen ze dit ook regelmatig....
De oranjehalskasuaris komt voor in Nieuw-Guinea. Echter heeft hij dezelfde klauw en is ongeveer net zo agressief als de helmkasuaris.
Dus na dit te lezen, begon ik me af te vragen waar ik in hemelsnaam aan begonnen was.
Voor ik echt begon aan de training, heb ik eerst even met de dierverzorgers gepraat. Dit gesprek gaf me weer iets meer hoop. De dierverzorgers hadden ooit al een begin gemaakt met training. Echter door gebrek aan tijd kwamen ze niet verder. Gebrek aan tijd is een van de grootste probleem binnen de dierverzorging en helaas gaat dit vaak ten koste van de training.
Maar doordat er al wat getraind is met de kasuarissen zijn de dieren niet zo schuw en ook niet zo agressief als in het wild. Ook kan ik overal achter een hek blijven, maar sta ik toch dichtbij genoeg om te kunnen trainen.
Het begin van de training kan beginnen. Als eerste maar eens kijken wat en hoe ze eten. Dan kijken hoe ik het eten het makkelijkst en veiligst kan aanbieden en dan echt beginnen. Natuurlijk maak ik eerst een stappenplan en een target. De clicker kreeg ik van m'n lieve vriendinnetje (ze had de oude door de papegaaien laten slopen....).
De beloning werd al heel snel duidelijk... Het mannetje is dol op paprika. En het vrouwtje vind al het fruit erg lekker... Op zich hoeft het vrouwtje niet getraind te worden, maar als ik er dan toch ben.... Hoe cool is het als ik straks twee kasuarissen heb die naar een target toe gaan :-).
De clicker blijkt niet zo'n probleem. Ze schrikken er niet van en na twee weken lijken ze er al echt op te reageren. Horen ze de click dan kijken ze waar het voer valt. Dus dat is veelbelovend.
En in de eerste twee weken niet veel agressief gedrag gezien. Alleen bukken vlak bij het hek (als ik het voer er net niet overheen gooi en het weer wil oppakken) lokt een trap tegen het hek uit.
Nu ben ik zover dat ik de target kan gaan aanleren. Ik heb gekozen voor een bamboe stok met blauwe tape erop als herkenningspunt. Geen idee of ze kleur zien, maar ook voor mij is dat een goed punt om me op te richten. Als ze dat aanraken zitten ze goed. Daarnaast is de stok zo dun dat ik hem makkelijk door het hek kan steken en zo lang dat ik op gepaste afstand kan blijven.
Maar na een paar sessies, blijkt het vrij lastig om te zien of ze kijken naar deze smalle target! 90% van de tijd lijken ze er langs heen te kijken. En dan ineens zien ze het en schrikken zich te pletter. En dat vinden ze niet leuk.... En soms lijken ze echt te kijken en niet te schrikken. Toch twijfel ik na mijn click wel eens of ze nou echt naar de target keken... Heel lastig.
Maar we boeken vooruitgang. Ze schrikken niet altijd meer. Met name het vrouwtje wil af en toe al echt met haar kop naar de target gaan... Dit kan toeval zijn, of het begin van een aanval op de target.... Maar als ik op tijd beloon en de target weg haal, lijkt het net echt. Het mannetje is nog wat meer van het compleet negeren van de target. Maar ook daar lijkt het af en toe dat hij hem ziet zonder gelijk te schrikken.
Als ze straks echt bewust naar de target kijken, is de volgende stap ernaar toe gaan. En dan ernaar toe sturen. En als dat goed lukt dan gaan we het binnenverblijf erbij halen. Het is nog niet duidelijk waarom het mannetje zo bang is. Daar moeten we nog een oplossing voor bedenken. Hopelijk helpt positieve beloning om die angst te overwinnen!
En hierbij de link naar het filmpje over de eerste twee weken van de training.